Dubbeldik

De kerstvakantie is bij uitstek de tijd om op meerdere fronten even bij te tanken, tijd voor achterstallig onderhoud op sociaal gebied, op intellectueel gebied en eigenlijk elk gebied dat door de routine werk (druk), thuis (ook druk), zo’n beetje verfletst waar je bijstaat terwijl je het niet in de gaten hebt omdat je zo druk bent met….ja wat eigenlijk?
Dit jaar had ik extra behoefte aan een intellectuele prikkel, die mij hopelijk zou afhelpen van het idee dat mijn bovenkamer zich in half ontbonden staat bevindt, een situatie die voor mijn gevoel van serieus voortschrijdende aard is. (Sleutels kwijt, niks kunnen onthouden , vooral gênant met namen, ‘…dat geweldige boek van hoe heet ie ook alweer…, en wat was de titel ook alweer, is ook een film van gemaakt met die fantastische cast met eh die blonde vrouw, dingetje dee, verdomme het ligt op het puntje van m’n tong.. kan er echt even niet opkomen..”)
Ik meende deze prikkel onder andere te kunnen vinden door de dubbeldikke kerstnummers van opiniebladen zoals HP/de Tijd en Elsevier van voor tot achter te lezen. In mijn herinnering zijn deze bladen toch min of meer de spreekbuizen van het intelligente deel van de natie, maar de inhoud strookte hier niet mee. Ik kwam er al gauw achter hoe zo’n dubbeldik nummer tot stand komt; stuur een stagière langs tarotleggers en koffiedikkijkers en andere spirituele raadgevers en plaats hoe dan ook de flauwe resultaten, en gebruik alle interviews en reportages die nog op de plank liggen. Zo bestaat veel van het bedrukte papier van HP/de Tijd uit portretten en interviews, elk goed voor minimaal 4 pagina’s. De lezer wordt zo een kijkje gegund in de wondere wereld van een gepensioneerde nieuwslezer, een dito politicus, maar liefst twee mannen die iets met voetballerij van doen hebben, een actrice, en cabaretière en een beroepsprovocateur. Wow! Dat had ik nou echt niet willen missen! Het geheel wordt gelardeerd met spraakmakende quotes van Rita Verdonk en vele mij volstrekt onbekende bekende Nederlanders én uiteraard ontbreekt ook niet het meest beproefde format zo aan het einde van het jaar: dat van de onvermijdelijke lijstjes.
Voilà: vijftig procent van dat dubbeldikke kerstnummer gevuld! Het oogt lekker dik, maar is in feite dubbeldun.