pionieren met web 2.0

De wet van de remmende voorsprong.. Die was wel zeer op mij van toepassing. Alweer 7 of 8 jaar geleden was ik behoorlijk ingeburgerd met nieuwe media. Ik was op de hogeschool waar ik werkte behoorlijk bij de tijd, liep ik ten opzichte van mijn meeste collega's echt voor. Maar toen er in mijn leven iets binnenkwam dat zeer veel aandacht opeiste, heb ik keuzes gemaakt, heb ik moeten focussen uit puur lijfsbehoud. Alles wat met nieuwe media te maken had heb ik afgeschreven, alles wat met design en creativiteit te maken had bleef. Mijn leven en mijn werk waren daardoor weer redelijk overzichtelijk en beheersbaar. Lekker rustig.
Nu ben ik weer een fase verder in mijn leven. En ik werk bij een communicatie opleiding. Mijn studenten zijn 'digital natives' te noemen. Ik ben dat niet, maar ja, ik kan niet achterblijven! Dus doe ik een stoomcursus web 2.0, als autodidact wel te verstaan. Learning by doing. Ik twitter als vibfer en als IMteachR, ik blog, ik heb een facebook account, heb een website, ik ben te vinden op LinkedIn, heb een account op Youtube, waar ik twee keer iets geupload heb. Ik skype.
Jezus ik word moe van mezelf als ik dit zo lees! Ik doe verschrikkelijk mijn stinkende best om ook een digial native te worden. Ik denk zelfs stiekum dat het tijd wordt voor een Iphone. (waarop mijn dochters schamperden 'wat moet jij nou met een Iphone...' )
maar wat kost dat allemaal een tijd zeg! ook dit blog.. schrijven is leuk, maar er zijn zoveel dingen leuk in het leven. De agenda loopt vol. Tot het moment dat ik nergens meer witruimte heb.
H E L P
Nou, zo erg is het nog niet. Maar ik vraag me toch echt af: wat doen al die web 2.0 adepten eigenlijk voor werk? En wat voor privéleven houden zij erop na? Waar halen zij de tijd vandaan? Is dat het verschil tussen kwalitijd en vluchtigheid?
Het zal me nog menig uur pionieren kosten om dat helder te krijgen.